De Pinksterraces begonnen voor mij en mijn teamgenoot Marius Berghuijs op zaterdag avond. Om 18.30 meldde wij ons bij het paddock office aan te melden en het circuit op te mogen om op te bouwen.
Bij het aanmelden werd het al meteen spannend voor ons. Bij het Inschrijven bleek helaas dat wij niet op de lijst stonden voor de Pinksterraces. Ook kregen wij te horen dat het evenement helemaal vol zat. We werden op de reservelijst gezet. Als er iemand af zou vallen dan mochten wij mee doen werd er gezegd. Zondagochtend zouden wij horen of dit inderdaad het geval is.
Dat was balen, niet weten of je mee mag doen!
Marius en ik besloten om toch maar alvast op te bouwen voor het geval we mee mochten doen. Dus hup, het circuit op en aan de slag.
Dit werd een latertje. Na het opbouwen, de technische keuring en de nodige gesprekken met bekenden moesten wij alle remblokken nog vervangen. Hierdoor werd het uiteindelijk erg laat. Rond 22.15 vertrokken wij pas richting huis.
Zondagochtend arriveerde ik rond 8.00 op het circuit. Daar kreeg ik van Marius meteen te horen dat we mee mochten doen. Dat was goed nieuws,
Toch racen!
Ik zou de Pinksterraces 3 sessies voor mijn rekening nemen om meer ervaring op te doen. Het was immers al weer dik 1,5 jaar geleden dat ik had gereden. Op het inrijden van de motor na. De training/kwali, race 1 en race 3 zou ik rijden. Marius zou race 2 rijden.
Mijn eerste sessie was meteen de kwalificatie. Die verliep niet helemaal volgens plan. Omdat wij nieuwe banden hadden gemonteerd werd mij
aangeraden de eerste 2 rondjes rustig aan te doen. Zo gezegd, zo gedaan. Het derde ronde was ik er klaar voor om het tempo op te bouwen. Helaas
volgde er juist nu een code 60 die 2 ronden duurde.
Bij het verdwijnen van de code 60 had ik nog enkele bochten tot start-finish. Ik kwam goed het rechte stuk op om aan mijn eerste snelle ronde te beginnen toen ik zag dat de sessie werd afgevlagd. Geen snelle tijd voor mij helaas. Het werd achteraan starten.
De eerste race was even wennen. Ook omdat ik voor het eerst een rollende start zou meemaken. Dat was interessant. Ik merkte echter al snel dat ik
hier nog niet mee bekend was. Binnen no time zag ik de auto’s voor mij wegrijden. Iets te laat op het gas en iets teveel ruimte tussen mij en de auto voor mij. Weer iets geleerd.
De eerst ronden kon ik het tempo van de auto’s voor mij nog aardig volgen en zelfs iets naartoe rijden. Dat gaf een goed gevoel! Enkele ronden voor het einde van de race kreeg ik te maken met de koplopers van de Mercedes SLK cup die voorbij moest laten. Ook dit was nieuw voor mij. Ik merkte dat ik heel veel tijd verloor met het voorbij laten van de SLK’s. De Mazda’s die ik eerder bij kon houden reden nu bij mij weg. Een leerpunt voor mijzelf. Hoe laat ik auto’s die sneller zijn voorbij zonder dat het mij tijd kost.
Voor race 3 stond ik een aantal plekken naar voren. Marius had race 2 gereden en hierbij flink wat plekken goedgemaakt.
Dit was mijn 2e rollende start en ditmaal ging het een stuk beter. Ik kon goed mee met de rest. In de Tarzan bocht bleef ik aan de buitenkant wat mij enkele plekken winst leek op te leveren. Bij het uitkomen van de bocht werd het echter erg krap en ging ik iets van mijn gas. Dit koste mij helaas weer enkele plekken. Maar, ik kon de auto’s voor mij ditmaal goed bijblijven. Op sommige punten was ik zelfs sneller. Inhalen lukte helaas nog net niet.
Enkele ronden later in de race raakte ik de aansluiting iets kwijt omdat ik een foutje maakte. De ronden daarna kon ik echter weer iets terugrijden maar inhalen lukte nog steeds niet.
Dit was toch wel de mooiste race die ik tot nu toe heb gereden omdat ik merkte dat ik flink wat progressie maakte en kon strijden met de auto’s voor mij.
Na de race moesten wij, net als in race 1, door het TC gebouw voor de weging. Ik zat goed qua gewicht maar mocht ditmaal niet terugrijden naar de paddock. Mij werd gesommeerd om de auto te laten staan voor een technische inspectie. Later bleek dit doordat onze auto de verplichte rollenbanksessie en zegels nog niet gehad heeft.
Gelukkig kregen we de auto wel nog mee naar huis. Wij mochten hem alleen niet starten wat een kleine uitdaging was bij het opladen van de auto.
